Korte update: Het ging vandaag al een stuk beter op het kinderdagverblijf! Saar heeft heerlijk geslapen en zat lekker met de andere kindjes bij de leidster die aan het voorlezen was…..
Vanavond was ze wel ontzettend overprikkeld en kon maar niet slapen…. maar dat is nu voorbij, Saartje ligt prinsesheerlijk te slapen (-:
Om te beginnen: het gaat weer goed met Saar, na enkele dagen zakte de koorts (die wel vrij hoog was) en kreeg ze vlekjes (hoogstwaarschijnlijk had ze de zesde ziekte). Daarna was ze vrij snel beter, hoewel ze nog wel even hangerig bleef.
Vorig weekend zijn we met Saar naar opa en oma in Onstwedde geweest. Dit was erg gezellig!
Na een paar uurtjes wilde Saar alleen nog maar oma. Oma moest steeds met haar spelen en met haar rondlopen en kreeg in ruil daarvoor heel veel knuffels en kusjes. Erg schattig. De tweede avond mocht ik Saar zelfs niet meer naar bed brengen, dat moest oma doen.
We wilden eigenlijk naar de dierentuin, maar lief moest nog een verslag afmaken voor zijn opleiding, dus hebben we dat nog even uitgesteld. In plaats daarvan bleef lief thuis en gingen wij naar de kinderboerderij.
In eerste instantie vond Saar de geitjes een beetje eng, maar al gauw vond ze het toch wel erg leuk. De schapen vond ze het allerleukst.
Zoals gewoonlijk zijn we weer erg verwend. Met heerlijke ontbijtjes en lunches, lekker eten, veel rust, leuke dingen doen en cadeautjes. Zo hadden oma en opa een zandbak klaar staan voor Saar en daar mocht ze niet alleen in spelen, nee, we mochten hem hebben! Verder stond er een snoezige loopwagen klaar, helemaal in stijl (opgemaakt met rode ruitjes en rood met witte stippen) en had oma nog "snel even" een roze lakentje voor saar genaaid (want stel je voor dat ze onder een blauw lakentje moet slapen! (-: )
Ook kreeg Saartje nog een strandbal, een schattig paddestoelennachtlampje en een leuk ding met bellen eraan.
Verder is Saar gisteren voor het eers naar het Kinderdagverblijf geweest. Ze ging alleen de ochtend, om te wennen.
O, wat is dat moeilijk, om je kleine meisje daar achter te laten, bij allemaal mensen die ze niet kent, in een vreemde omgeving. En daar houdt Saar toch al niet zo van….. Maar ja….. We hebben het wel gedaan.
We hadden het er wel moeilijk mee allebei. Na een uurtje mocht ik van mezelf bellen. Saar vond het ook allemaal maar moeilijk. Toen ze eenmaal doorhad dat we echt weg waren had ze toch wel erg moeten huilen. Ook heeft ze niet geslapen (maar dat hadden we wel verwacht) en geen fruit gegeten.
Toen we haar op gingen halen zaten alle kindjes aan tafel behalve Saar, die was met de popjes aan het spelen, want ze had het helemaal niet leuk gevonden aan tafel. Aahhh…. Ze was wel weer erg blij om ons te zien en wij om haar weer op te halen! En nu moet ze maandag weer…. wat een ellende!
Nou ja, ze zal er natuurlijk wel aan wennen, maar nu is het wel heel moeilijk, voor ons alledrie…….
Gisteravond zijn we bij opa gaan eten en mocht Saar weer lekker schommelen. O, dat vindt ze zoooo leuk!!!! Dan schatert ze het uit. Lief!
PS Er zijn nog leukere foto's, die zal ik snel posten, als ik ze terug heb gevonden….
Ach, ons meisje is zo zielig. Ze is hangerig en moe. Het liefst wil ze de hele dag bij mama…
Maandag was ze al erg hangerig. Dinsdag gingen we met opa boodschappen doen in Duitsland (we hebben daar trouwens een schommel gekocht voor bij opa in de tuin) en toen we weer thuis waren, zei opa al dat Saartje warm aanvoelde. Ze heeft toen even geslapen. Daarna hebben we haar temperatuur genomen en ze had toen 39,1. 's Avonds had ze 39,4 en gisteravond was het zelfs 40,2. We hebben haar toch maar een zetpilletje gegeven. Vanochtend was ze nog steeds erg warm, maar wel redelijk happy.
Naast de moeheid en de koorts lijkt ze nergens last van te hebben, geen bruikkrampjes, oorpijn, geen diarree vlekjes of bultjes. Als vanavond de koorts niet minder is, gaan we morgenvroeg even naar de huisarts.
Onze dreumes (help, moet ik nu de naam van mijn blog veranderen?) heeft een erg leuke verjaardag gehad.
Vanochtend heeft ze het nog even lekker rustig aan gedaan, terwijl papa en mama nog druk bezig waren met taarten bakken en schoonmaken.Het huis was al versierd, met heel veel vlaggetjes.
Zo rond half 2 kwamen de eerste gasten en rustig aan zijn we begonnen met de vele cadeaus uitpakken.
En o, wat heeft ze er veel gekregen. Boeken, kleertjes, een loopfiets, een trekeend, puzzel, xylofoon enzovoort. Erg leuk vond ze het!
En haar loopwagentje hadden we toch maar even ingepakt, ook al loopt ze er al twee weken mee. Die had ze dus de hele ochtend moeten missen…
Dit waren uiteindelijk alle cadeautjes:
Na een paar cadeautjes te hebben uitgepakt en toen de meeste mensen er waren, was het tijd voor de taart.
Voor Saar had ik kwarktaart met bosvruchten en ze vond het heerlijk!!! Ik had ook een leuk filmpje maar die moet ik nog even bewerken, (staat ook veel bezoek op).
Na de taart ging Saar lekker even slapen en tegen alle verwachtingen in, sliep ze meteen en heeft ze gewoon anderhalf uur geslapen, net als altijd.
Vervolgens waren er nog meer visite, nog meer gezelligheid en nog meer cadeautjes en Saar genoot volop!
Rond half 6 liepen we met wat familie naar het pannenkoekenhuis. Dat was voor Saar de eerste keer uit eten en de eerste keer een pannenkoek en ook dat was een groot succes.
Toen terug naar huis en heerlijk naar bedje toe, want van zo'n leuke dag word je erg moe.
Dankjewel iedereen die erbij was, voor de gezelligheid en alle leuke cadeautjes!
Het eerste jaar van Saar is bijna voorbij. Het was een bijzonder jaar, ons eerste jaar als ouders. Zo'n beetje alle clichés over het ouderschap zijn waar gebleken. "Er is niks mooiers dan de liefde voor je kind", "Je leven wordt nooit meer hetzelfde", "Geniet er maar van, want de tijd gaat veel te snel", "Dingen die nu belangrijk lijken, zijn helemaal niet meer belangrijk als je straks moeder/vader bent", "Het wordt alleen maar leuker", "Het is als verliefdheid" enzovoort enzovoort.
De laatste dagen denk ik veel terug aan de laatste weken van mijn zwangerschap en de bevalling. Heel vreemd is dat, dat ze er een jaar geleden nog niet was. Dat ze nog in die enorme buik zat. En nu kennen we haar al zo goed.
Wat is het jaar snel gegaan en aan de andere kant is het alsof ze er altijd al is geweest (om nog even bij de clichés te blijven). We genieten zo enorm van ons lieve mooie vrolijke stoere meisje! En wat heeft ze veel geleerd dit jaar. Sinds een week loopt ze nu aan de hand en achter haar loopwagentje (een vervroegd verjaardagscadeau). En ze zegt nu af en toe gericht papa en mama. Ze schudt haar hoofd en klapt in haar handjes. Ze drinkt zelf uit een beker (al gaat dat gepaard met een hoop geknoei). Saar heeft ook smaak, ze houdt het meest van apart eten, zoals wraps met bonen, parika, tomaat en mais of pastasalade. Ze houdt van olijven en feta, ze houdt van vis. Maar aardappels met groente, nou, dan moeten het wel heel lekkere groenten zijn hoor! Brood vindt ze ook lekker, met stroop of smeerkaas en heel af en toe krijgt ze jam, nou, dat is smullen. Van fruit wordt ze ook heel blij, alle soorten fruit eigenlijk.
Saartje heeft ook een sterke eigen wil. Soms wil ze bijvoorbeeld niet eten, dan draait ze haar hoofd weg en zit ze te krijsen. Totdat je haar haar bordje geeft, dan zit ze opeens te smullen. Ze wil het dan alleen maar zelf doen, en anders eet ze niet.
Ze kijkt graag even de kat uit de boom bij drukte, maar na een tijdje komt ze los en is ze vriendelijk tegen iedereen.
Saar slaapt tegenwoordig met haar popje, Aaltje, sinds Aaltje meegaat, gaat het inslapen weer hartstikke goed (klop klop klop). Ja, dat is in periodes wel eens anders geweest.
Kliederen vindt ze heerlijk, kliederen met eten. Ermee gooien, het in haar haren smeren enzovoort. Af en toe moeten we haar na het eten echt in bad doen, een washandje is dan niet afdoende, zo zit ze dan onder.
Waar ze ook enorm van geniet is knuffelen en stoeien. Af en toe komt ze tijdens het spelen even naar ons toe om een kusje te geven. Als we om een knuffel vragen krijgen we dat altijd. Zoooo schattig!
Hoewel ze nog niet veel woordjes zegt, begrijpt ze er al een heleboel. Als we opdrachtjes geven, voert ze ze vaak goed uit en als we woordjes zeggen wijst ze het goede aan. Zelf kan ze ook al goed duidelijk maken wat ze wil, door te wijzen en geluiden te maken bijvoorbeeld.
Wanneer we zeggen "Goed zo, Saar!" dan begint ze zelf in haar handjes te klappen.
We vinden haar zo knap!
En toch is het bijna niet te bevatten dat Saar geen baby meer is, maar een dreumesje.
Het roze bos 